Hoe breng je de mens dichter bij het landschap? In het Brabantse Rucphen bedachten ze een ludieke oplossing. Door op een gevarieerde wandelroute van tien kilometer een evenredig aantal gedichten in de natuur te plaatsen. Wandel mee over de gedichtenroute ‘Dichter bij het landschap’.
Tekst & foto’s: Eva Hopstaken
Bij het verlaten van de auto, waait de gure wind direct om onze oren. “Eerst even iets warms?” vraagt mijn wandelmaatje. “Nou, een warme chocomel zal er wel ingaan,” antwoord ik. We stappen gasterij de Heimolen binnen, waar het warm en knus is. Fijn, zo’n gezellige uitspanning aan het beginpunt van een wandeling. We leren van de uitbater dat de Heimolen, ook wel Broeke Molen of Hoevense Molen werd genoemd. De plek waar we ons nu bevinden, werd een aantal keer ander grondgebied. Eerst behoorde het tot het dorp Bosschenhoofd, later werd het grondgebied van Hoeven, nu ligt de ronde stenen beltkorenmolen officieel in gemeente Rucphen.
Schaapachtig kijken we elkaar aan. “Ton Wie,” klinkt het eenstemmig. Ik pretendeer heus niet dat ik alle Nederlandse dichters ken, maar bij deze naam gaat echt geen enkel belletje rinkelen. Dat kan wel kloppen. Alvorens het pad in oktober 2023 door de wethouder geopend werd, schreef de gemeente een dichtwedstrijd uit. In totaal werd het werk van drie inzenders vereeuwigd op een van de tien borden. Waarvan meneer Ton Jaspers de eer heeft meteen het eerste gedicht op de route te mogen zijn. Winnares Rietje Vergouwen sluit op haar beurt de route juist af.
Wat staan die daar te doen? – hoor je een van de koeien in de wei bijna denken. Meewarig schudt het gevlekte beest de kop als we het gedicht van Hans Hagen op ons in laten werken. “Jammer, dat er geen sneeuw ligt, dan paste het echt bij het landschap,’ oordeelt mijn wandelmaatje.
Akkers maken plaats voor bossen, omdat de kaart niet altijd even duidelijk is, raadplegen we af en toe een passant om te checken of we nog de goede kant op gaan. “Gedichtenroute?” zegt een vrouw achter een kinderwagen verbaasd. “Ken ik niet.” Als we uitleggen dat de route nog niet zo lang bestaat, maar lokaal wel onder de aandacht is geweest, zegt ze: “Oh, ja, daar heb ik iets van in de Bode gelezen. Is het een leuke route?”, voegt ze eraan toe. “Zeker, maar als u ons een beetje op weg kunt helpen helemaal.” Ze tuurt op ons papier en zegt dan stellig: “Het is hier naar links, dan kom je vanzelf in het dorp uit.”
Op een bankje bij de Martinuskerk, een rijksmonument, samen met de pastorie en het kerkhof naast de kerk, draaien we onze thermosfles open. De koude wind heeft ons redelijk verkleumd. Met een bekertje thee in de hand zijn we ineens in Sneek. Annie M.G. Schmidt neemt ons met haar gedicht mee naar de Friese stad, waar het verhaal van een eigenwijze regenworm zich afspeelt.
Eekhoorns en kikkervisjes, blauwvolle luchten en door weer en wind maken we kennis met het gevarieerde landschap in Rucphen en met de een keur aan gedichten.
Heb jij de route gelopen en kom je erachter dat de informatie op Wandel.nl niet klopt? Help ons en stuur een mailtje naar redactie@wandel.nl, dan passen wij het aan.
Wandel.nl zet 8 poëzieroutes voor je op een rij. Langs deze routes vind je, op bijvoorbeeld een stee...
Houd jij van kunst? Dan zijn er in Nederland legio wandelroutes die je langs beelden of kunstinstall...
Ben jij naast een fervent wandelaar ook een boekenwurm? Dan hebben wij in de komende Boekenweek (11 ...
Kunst vind je natuurlijk in musea, maar ook in de buitenlucht en soms zelfs midden in de natuur. Er ...
Welke boeken over wandelen zijn er het afgelopen jaar verschenen? Wandel.nl zet ze voor je op een ri...