In deze etappe van het Pronkjewailpad lopen Douwe en Geeske van Lauwersoog naar Wehe Den Hoorn. Ze komen onder meer langs een vogelkijkhut en door een bijzonder landgoed.
Foto: Geeske en Douwe Oosterhuis
Door: Geeske en Douwe Oosterhuis
Op Eerste Pinksterdag was het gezellig druk in en rond de haven van Lauwersoog, maar deze ochtend moet Lauwersoog nog ontwaken. Een enkele fietser en een paar vrachtwagens verdwijnen richting haventerrein. Voor het overige valt er weinig te beleven.
Als eerste voert de tocht ons vandaag over een vlonderpad en we komen uit op een schelpenpad. Rechts van ons het Nieuwe Robbengat en iets verderop links de veelzijdige vijf-sterrencamping Lauweroog. Ook hier ontwaakt men, enkele campinggasten laten hun viervoeter uit. Op het strand is een vader met zijn zoon bezig met vliegeren. Omdat onze ervaring inmiddels heeft geleerd dat het bezoek aan een stempelpost meer tijd in beslag neemt dan we denken, hebben we het tempo er vanmorgen goed in.
Foto: Geeske en Douwe Oosterhuis
Nieuwsgierige boerenzwaluw
Door dit stevige doorlopen bereiken we al snel het gebied waarin de vogelaars zich kunnen uitleven. Een vogelkijkhut nodigt uit om even een kijkje binnen te nemen. Na door de aanwezige kijkgaten enkele ganzen met jongen te hebben gespot, wacht ons een verrassing. Op ooghoogte zit op een dwarsbalk een boerenzwaluw ons bewegingsloos aan te staren. Bovenin de hut heeft hij zijn nest. Wat denkt hij? Wegwezen, ik wil broeden! Hoe ziet hij ons? Niet als mens, dat woord kent hij niet. Als gevaar? We zullen er wel nooit achterkomen. Als we te dicht bij hem komen, vliegt hij weg, dus misschien toch als gevaar?
Bij Vierhuizen verlaten we het nieuwe land en gaan door de voormalige waker richting de stempelpost. Vervolgens over een boerenerf naar een fietspad (voormalig kerkpad?) naar Zoutkamp. Als we voor de laatste keer de voormalig waker oversteken, is nog duidelijk de oude beschoeiing te zien die Zoutkamp scheidde van de Lauwerszee.
'Pronkjewailers?'
Ná het gezellige vissersdorpje Zoutkamp gaat het eerst over een fietspad langs het Reitdiep op weg naar Houwerzijl en Leens. Op dit fietspad maken we kennis met twee, ons tegemoet komende 'honduitlaters op leeftijd'. Als we dicht genoeg genaderd zijn roept één van hen: ‘Pronkjewailers? daar gaan wij als Ere- burgers van Zoutkamp niet voor opzij’. Demonstratief gaan wij in het bermgras naast het fietspad staan. Na over en weer de nodige humoristische opmerkingen te hebben geplaatst, wensen ze ons een fijne tocht. Wij hen ook een prettige dag. ‘Dat komt wel goed!’.
In Leens krijgen we het ‘Wierde-gevoel’. Als je over de provinciale weg N361 langs het dorp Leens rijdt, heb je niet het idee dat dit dorp verhoogd ligt. Maar nu wij lopend richting de kerk gaan, merken we dat het wel degelijk omhoog gaat.
Foto: Geeske en Douwe Oosterhuis
Foto: Geeske en Douwe Oosterhuis
Landgoed Verhildersum
Het sluitstuk van deze dag wordt landgoed Verhildersum. Nadat we het begeerde stempeltje hebben opgehaald, kuieren en slenteren we over het terrein. Door de beeldentuin, de Borg, het appelhof, langs het arbeidershuisje en door de museumboerderij. De tijd die we ‘Opoes tied’ zouden kunnen noemen, glijdt aan ons voorbij en soms de tijd van een nog verder verleden.
Zoals ik al schreef, een stempelpost bezoeken kost tijd. Anderhalf uur nadat we onze museumjaarkaart lieten scannen, vervolgden we de te lopen route over het Ede Staal-pad richting Wehe Den Hoorn. Op het daar aanwezig terras laten we de indrukken van vandaag nog eens de revue passeren onder het genot van verkoelende drankjes op het terras bij café De Hoornstertil.
Route
Route
Route
Route
Route
Route