Route

Bijzondere plaatsen op de Zuidroute van het Pronkjewailpad

Langs welke bijzondere plaatsen komt de nieuwe Zuidroute van het Pronkjewailpad? We lichten er een paar voor je uit. Van bijzondere borgen en leerzame musea tot een eeuwenoud klooster.

Vanaf 2019 is er behalve de 250 kilometer lange Noordroute van het Pronkjewailpad ook een Zuidroute van 350 kilometer. De opzet van deze route is precies dezelfde als die in het noordelijk deel van de provincie: langs de route kun je stempels en pronkjewails verzamelen en zo de Groningse gastvrijheid beleven.

Al wandelend kun je kennismaken met de vele verhalen die het zuidelijk deel van de provincie net zo bijzonder als het noordelijk deel maken. Langs welke bezienswaardigheden gaat de Zuidroute? Een selectie van bijzondere plaatsen.

De imposante Fraeylemaborg

Bij het dorp Slochteren wandel je langs een imposant gebouw op een nog imposanter landgoed. De geschiedenis van de Fraeylemaborg gaat zeven eeuwen terug. Het borggebouw ligt op een landgoed in Engelse landschapsstijl. Op het voorterrein is in het voormalig schathuis tegenwoordig een restaurant. In het tegenover gelegen koetshuis vind je een museumwinkel en expositieruimte. De borg is eeuwenlang bewoond geweest door invloedrijke bewoners. In de vertrekken kun je zien hoe de laatste bewoners in de twintigste eeuw hebben geleefd. De bewoners beschikten met een park van 20 hectare over een behoorlijke achtertuin. Rond 1700 werd het park geheel volgens de mode van die tijd ingericht, vergelijkbaar met de tuin van het Kasteel van Versailles in Frankrijk.

Graanrepubliek van het Oldambt

Met name in het voorjaar en in de zomer wandel je in de omgeving van Oldambt door een uniek landschap. Je ziet er graanvelden zo ver je kijken kunt. Niet voor niets wordt deze streek ‘de graanrepubliek van het Oldambt’ genoemd. In het voorjaar zijn de halmen nog groen, maar naarmate de zomer vordert, krijgen ze een goudgele kleur. Misschien ruik je zelfs wel de tarwe. Je wandelt in deze streek langs torens, kerken en oude fabriekspanden.

De kleurrijke tuin van de Ennemaborg

In Midwolda vind je de Ennemaborg. Dit huis is al in de dertiende of veertiende eeuw gebouwd, toen nog veel kleiner dan de huidige borg. In de zestiende eeuw werd het gebouw uitgebreid. In het koetshuis is nu een restaurant. De tuin is met name in het voorjaar een rijk kleurenpalet met bloeiende krokussen en winterakonieten. Achter de borg ligt een bosgebied, waar onder meer dassen en bonte spechten leven. In het najaar vind je hier een bonte verzameling aan paddenstoelen.

Burcht Wedde: centrum van conflict

Burcht Wedde, of beter gezegd de bewoners ervan, speelde eeuwen geleden een belangrijke rol in Groningen en omstreken. Het kasteel werd bewoond door invloedrijke bewoners: van bestuuders tot notarissen. Het huis was bij alle conflicten in de vijftiende, zestiende en zeventiende eeuw betrokken. Oorzaak hiervan was met name de belangrijke ligging, bij de stadsweg van Groningen naar Duitsland. Burcht Wedde werd meerdere keren beschoten en geplunderd en ook weer opgeknapt. ‘De Burcht’, zoals het gebouw in de volksmond wordt genoemd, is tegenwoordig voor iedereen toegankelijk. Ook de tuinen zijn een bezoek waard. Hier waan je je met oude bomen en een kasteelgracht in de middeleeuwen.

Vesting Bourtange: terug naar 1742

Welkom in het jaar 1742, zo heet Vesting Bourtange je als bezoeker welkom. Je stapt er drie eeuwen terug in de tijd, toen Bourtange een belangrijke vesting was. In 1580, tijdens de Tachtigjarige Oorlog, gaf Willem van Oranje opdracht om een fort aan te leggen in het moerasgebied bij de grens met Duitsland. In 1742 was de vesting op haar hoogtepunt. Toen het moeras opdroogde, verloor de vesting haar functie. Bourtange veranderde in een rustig dorp en de vestingwerken raakten in verval. In de jaren zestig van de vorige eeuw werden de vestingwerken hersteld. In en om de vesting wandel je langs diverse bezienswaardigheden, zoals officiershuizen, soldatenbarakken, toegangspoorten, het Marktplein en een kerk.

Hoor de stilte in Klooster Ter Apel

Wil je tijdens je wandeling even helemaal tot rust komen? Daar is het Klooster Ter Apel een goede plek voor. In het vijftiende-eeuwse klooster is een Museum voor Klooster- en Kerkgeschiedenis & Religieuze Kunst. In de verschillende ruimten die je kunt bekijken, van de Lekenkerk tot de Ziekenzaal, hoor je de stilte. Ervaar als Pronkjewailpad-wandelaar hoe pelgrims 550 jaar geleden tijdens hun reis tot rust kwamen in het klooster.

Ontdek de geschiedenis in het Veenkoloniaal Museum

Het Veenkoloniaal Museum vertelt je het verhaal van de Groninger Veenkoloniën: een verhaal dat over méér gaat dan over veen en vervening. De Veenkoloniën, waar de Zuidroute van het Pronkjewailpad doorheen gaat, beleefde in de negentiende eeuw een Gouden Eeuw. De landbouw en zeevaart kwamen in deze periode tot bloei.

Je komt in het Veenkoloniaal Museum van alles te weten over turfgravers, binnenschepen op de kanalen, industrie van aardappelzetmeel en strokarton. Wandel je weer verder vanuit het museum, dan weet je dus veel meer over de geschiedenis van deze streek.

Leer alles over wierden in Museum Wierdenland

Een ander museum langs het Pronkjewailpad, is Museum Wierdenland. Dit museum richt zich op het ontstaan van het terpen- en wierdenlandschap van het noorden van Nederland. Terpen en wierden zijn opgehoogde woonheuvels in het landschap. Loop je over het Pronkjewailpad, dan kom je er diverse tegen. In de Wierdenzaal van het museum kom je meer te weten over de bijzondere verhalen van deze wierden. Op de wierden wonen al 2500 jaar mensen. Niet voor niets zijn hier allerlei archeologische vondsten gedaan.

Bijzondere rijtuigen op Nienoord

Op Landgoed Nienoord, een Groningse buitenplaats uit de negentiende eeuw, vind je het Museum Nienoord. Hier maak je kennis met de rijkdom, met roerige tijden, oorlogen en persoonlijke drama’s die zich hier ooit afspeelden. In het Nationaal Rijtuigmuseum zie je een grote collectie rijtuigen, arrensleden, tuigen en zadels. Wel eens in een schelpengrot geweest? De luxe tuinkoepel, versierd door Italiaanse stucadoors, is één van de drie nog bestaande schelpengrotten in Nederland.