Wandelschrijver Sanne Bloem ervaart de schoonheid van ‘urenlang rechtdoor’ op de tweede etappe van het Trekvogelpad, van Alkmaar naar Graft (19,5 km). Wandel met haar mee door het weidse en waterrijke poldergebied van Schermer.
Tekst & foto’s: Sanne Bloem
Als ik nu naar de foto’s kijk, is het prachtig. Toch was ik al aan het bedenken hoe ik je zou afraden na Alkmaar, waar de eerste etappe van het Trekvogelpad eindigt, door te lopen. De etappe loopt mooi langs het water en het centrum van Alkmaar, een wijk in, een industrieterrein op. Vervolgens gaat de weg uren rechtdoor. Er is niks. Dit zijn de wegen voor de wielrenners.
Ik loop graag alleen met mijn eigen gedachten. Ik wil niet naar een podcast luisteren terwijl ik loop, dat doe ik wel terwijl ik het huis opruim. Het leidt maar af. Maar vandaag wil ik juist wel die afleiding. Want de wegen zijn om moe van te worden zo lang. En er is niks om naar te kijken. Het is uren hetzelfde. Het is vaak de vraag of het aan dat landschap ligt of aan je eigen binnenwereld, maar die ochtend heb ik geen zin om daarover na te denken en luister ik naar iemand die z’n tante Laurine interviewt.
Toen vond ik in Driehuizen, ruim over de helft, een café met pannekoeken*. Ik mocht er van de kok één met links kaas en rechts schijfjes appel. Een pannekoek doet wonderen. Niet voor mijn oplettendheid blijkbaar, want prompt liep ik rechtdoor waar ik rechts had gemoeten. Het was niet vervelend. Eindelijk werd het pad een paadje. Er kwamen me schapen tegemoet, geleid door een herderin.
Toen ik me omdraaide en de wit-rode markeringen weer vond, kwam er weer wat blauw in de lucht. De zon scheen. En er waren prachtwolken. Dat weidse, saaie, grauwgroene landschap veranderde in een reepje stralendgroen onder wolkenpracht. Ik waaide bijna uit mijn afritsbroek, maar dat deerde niet. Die wolken!
Terwijl ik die pannekoek at, las ik “Bij ons in de Schermer”, een boek met bewoners en de geschiedenis van Schermer. Daar was ik dus. Schermer. Ik had er nog nooit van gehoord. In de 17e eeuw was hier het Schermermeer. Toen het werd ingepolderd ontstond nieuw land. Het is al eeuwen geleden maar nog steeds heet dat wat vroeger meer was nu in de volksmond nog nieuw land.
Nu ik de voorgeschiedenis ken, zie ik die terug in het landschap. Ik loop een stuk over de schermerdijk. Rechts is het land hoger, dat is het oude land. Ik heb verhalen over inwoners gelezen. Hoe voor hen ook alles weids en ver is, het leven afgezonderd en vaak zwaar.
Het loopt anders nu. Met die wolken, met dat kleine beetje extra kennis over waar ik loop. Ergens woont hier een man die een gastenverblijf heeft gemaakt vol met kunst, las ik. En er is een vrouw wiens kinderkledinglijn door heel Nederland verkocht wordt. En die onopvallende plas daar in de elleboog van de weg, die is ontstaan door een dijkdoorbraakje.
Soms begint een reis grijs en saai. Dat is prima. Het kan namelijk niet altijd prachtig zijn, soms komt dat pas halverwege.
*Ik schrijf trouwens pannekoek, omdat ik dat mooier vind dan pannenkoek. Ik kan het niet aanzien.
Noord-Holland heeft prachtige gebieden voor de wandelaar. Van rustige duinen tot gezellige steden. W...
De Utrechtse Heuvelrug biedt een paar honderd kilometer aan wandelpaden. Wat zijn mooie wandelgebied...
Geluk is zien wat de natuur je brengt. Blogger Saskia wandelde onlangs het vervolg van het Gelukkige...
Bossen, heidevelden, stuifzandvlakten, de Veluwe kent oneindige mogelijkheden voor mooie wandelingen...
De Sallandse Heuvelrug en de IJsselvallei zijn perfecte wandelgebieden. Vijftien netwerkwandelingen ...