Twee keer per week anderhalf uur wandelen en in het weekend ruim twintig kilometer doorstappen. Als je me dat twee jaar geleden had gezegd, was ik in lachen uitgebarsten. Maar nu is het heel normaal. Trainen voor de 4Daagse is nou eenmaal onderdeel van mijn leven geworden. Natuurlijk voel ik na twintig kilometer m’n voeten en heupen echt wel, maar de dag erna: niks aan de hand. Geeft de burger moed. Inmiddels komt de 4Daagse steeds dichterbij en hoe meer ik het met anderen over het wandelen heb, hoe meer zin ik erin krijg. Het enige dat mij angst aanjaagt, zijn die blaren.