Ode aan de Hollandse Waterlinies
Lees hier de ode van Kees van der Zwaard aan de Hollandse Waterlinies.
Blog
Fort Honswijk vanuit de lucht
Ooit maalden Hollandse helden hier
de natte bodem droog,
maar met een vijand in ’t vizier
en dreiging in het oog
werd er een strategie bedacht,
gecontroleerd door waterkracht.
Het water werd een bondgenoot,
hoe simpel, hoe briljant.
Bij dreiging kwam het uit de sloot
en liep het over het land.
Te laag als er een boot op vaart
maar veel te diep voor man en paard.
Als bakens in het landschap staan
nu vesting, fort en slot.
Natuur, die vrij zijn gang kan gaan
in zones zonder schot.
Het kilometerslange lint
dat polder met de stad verbindt.
Als ooit in de geschiedenis
de vijand stelling nam,
de koning niet van wijken wist
in bolwerk Amsterdam,
dan kon de stelling geponeerd:
Je Maintiendrai. Hij triomfeert.
Het is een feit dat eerlijkheid
gebiedt te zeggen dat
op Hollandse slagvaardigheid
er som vertraging zat.
We maakten ons, helaas, maar waar
voor de voorbije oorlog klaar.
’t Geheime wapen van weleer
ziet nu het volle licht.
Het bruist en borrelt meer en meer
al zijn de sluizen dicht.
Wat toen de opmars tegenhield
heeft ondernemerschap bezield.
Voor fietsen, varen, wandelen
kun je er nu terecht.
Tot feesten, kunst, vergaderen
werd “ja, ik wil” gezegd.
Het welzijn is ingekwartierd,
het goede leven wordt gevierd.
Al lijkt het soms onmogelijk
in ruimtes kil en kaal,
we maken van die oude plek
een mooi en nieuw verhaal.
En komt er toch een lekkage voor
dan dweilen we en gaan we weer door.
Een oude Forten-wijsheid is
ooit vastgelegd in steen:
“Genoegen is de beste disch.”
Door al die jaren heen
behoudt die waarde potentieel,
uitzonderlijk, universeel.