De 104de Vierdaagse Nijmegen mag dan in 2020 niet doorgaan, de herinneringen aan dit wandelevenement zijn gelukkig nog volop aanwezig. Op Wandel.nl plaatsen we daarom mooie verhalen over de Vierdaagse.
Door: Jannie Bakker
In 2006 liep mijn ex-collega I. samen met een vriendin voor het eerst de Vierdaagse Nijmegen. Zoals nu bekend was het een heftige eerste dag. Alles was nieuw voor de dames. Ze hadden het onderweg warm, zeg maar heet. I. was verbaasd over wat er zich op ‘de dijk’ allemaal afspeelde. Ze vroeg zich af: “Is dit normaal?” Die Vierdaagse werd een Eéndaagse.
Een jaar later, op de ‘Vierdaagse-maandag’ van 2007, zag ik een interview op TV Gelderland. Op de achtergrond stond iemand die erg op I. leek. Dat kan niet, die heeft niks met de Vierdaagse. Na afloop kreeg ik een mailtje van I. dat ze de Vierdaagse gelopen had. Ze had mij op woensdag zien lopen in roze kleding. Zij was aan het rusten en kon niet vlug genoeg opstarten en lopen om mij in te halen. Ik had geen idee dat ze meedeed. Wat knap dat zij en de vriendin de Vierdaagse uitgelopen hebben!
In januari 2008 had ik aan I. een slaapplaats aangeboden, want ik woonde sinds drie jaar in Het Rijk van Nijmegen. Ik hoorde niks meer van I. en ik wist niet of ze er gebruik van wilde maken. Half juni kreeg ik van I. een telefoontje: of ik toch nog een slaapplek had, want de vriendin zou niet meelopen wegens persoonlijke omstandigheden. I. zou bij een Vierdaagse-feestgangster logeren, maar wandelen en feesten zijn twee heel verschillende werelden in die heel bijzondere week! Ze zag er tegenop om alleen in Nijmegen te zijn: alleen vroeg je bed uit, moed verzamelen om te starten en alleen te lopen. Samen sta je toch sterker. Heel benauwd vroeg ze hoe laat ik altijd binnen ben. Ik stelde I. gerust dat dat om 15.00 uur of 16.00 uur en zelfs wel eens om 16.30 uur is. “Oh, jij loopt niet zo snel!” Wat dacht ze dan? Dat ik over het parkoers vlieg? Ik dein gewoon met de wandelmassa mee, het is toch te druk voor je eigen tempo.
Van tevoren hebben we niet samen geoefend, want De Noordkop van Noord-Holland en Het Rijk van Nijmegen in Gelderland liggen een heel eind uit elkaar en de tijd was te kort. Tijdens de Vierdaagse paste I. zich aan mij aan, ‘leunde’ op mij omdat ik jarenlange Vierdaagse-ervaring had. We rustten bij mijn vaste rustposten die ik in de jaren opgebouwd had. Bijzonder dat we ongeveer hetzelfde tempo hadden, terwijl we nog nooit samen hadden gelopen! Al babbelend vlogen de 160 kilometers en die vier dagen voorbij! Als iemand ons in 1978 had voorspeld dat I. en ik ooit samen de Vierdaagse Nijmegen zouden lopen, hadden wij diegene heel hard uitgelachen en zo mogelijk “voor gek verklaard”!
Het was een Vierdaagse om ‘in te lijsten’, editie 2008 was er één met een gouden randje!
