Wandeltochten lopen van 80 kilometer of meer. Wat beweegt langeafstandswandelaars? Vier fanatieke wandelaars vertellen hoe ze aan het wandelen van lange afstanden zijn begonnen.
Liesbeth Berkhout
Tochten lopen van 80 kilometer of zelfs meer, een hele dag en nacht wandelen zonder te stoppen, de lat steeds een stukje hoger voor jezelf leggen. Wat beweegt langeafstandswandelaars? Hoe zijn ze tot deze hobby, of misschien zelfs wel levenswijze, gekomen? We vroegen het aan vier fanatieke langeafstandswandelaars.
Gerard van Amelsvoord: “Uiteindelijk stond ik daar bij de start, onwerkelijk en gespannen.”
"De 80 van de Langstraat bestond al een aantal jaren en elk tweede weekend van september zag ik een aantal mensen strompelend richting Waalwijk lopen. Wat mankeert iemand toch om de hele nacht te gaan wandelen? Maar stiekem had ik wel bewondering voor mensen die zo’n uitdaging aan durven. Zes weken voordat de “80” zou starten in 1995 besloot ik ook me in te schrijven. Meteen maar wandelschoenen aangeschaft en ik aan de wandel om kilometers in de benen te krijgen. Uiteindelijk stond ik daar bij de start, onwerkelijk en gespannen.
Na 14 ½ uur had ik de tocht voltooid met bloedblaren op mijn ingetapete hielen, zo stijf als een plank en al bijna vergeten dat het onderweg bij de laatste rustpost zwart voor mijn ogen werd. Normaal gesproken zou je zeggen “NOOIT MEER”, maar een onbeschrijflijk gevoel overheerste, dat ik dat toch maar mooi geflikt had. Later besefte ik, dat ik besmet was met het wandelvirus!
Als betere voorbereiding op die 80 ben ik veel georganiseerde tochten gaan lopen en de Langstraat was dan vaak het uiteindelijke doel en meteen het einde van mijn wandeljaar. Tijdens een uitstapje naar de Kennedymars in Klarenbeek raakte ik in gesprek met een andere loper. Hij: “Loop jij veel?” Ik: “Vrij veel, en jij?” Hij: “Niet zo veel, maar 5 per jaar, sommige lopen er wel 20 per jaar……..”
Nu loop ik tussen de 5 en 10 Kennedymarsen per jaar, de ene mars is een training voor de volgende, ik luister nu veel beter naar mijn lichaam , heb tijd genoeg voor een praatje onderweg, ben vastberaden om de finish te halen en telkens murw bij de finish, maar leef daarna dagen op een roze wolk. Heel bijzonder zijn voor mij de vele leuke, diverse contacten die je opbouwt binnen dit gemêleerde nomadenvolk."
Gerard van Amelsvoord bij de 80 van de Langstraat
Liesbeth Berkhout: Van Vierdaagsewandelaar naar méér
“Ik ben begonnen met wandelen na het zien van de medailles en het horen van de daarbijhorende verhalen van een cliënt in een verzorgingshuis waar ik werkte. De eerste Vierdaagse liep ik in 1986, na vier keer kwam de klad erin. Ik ben de Vierdaagse wel blijven volgen en ging ook vaak naar de intocht. In 2015 ben ik weer begonnen met wandelen omdat ik graag die mooie vijfde medaille wilde hebben. Na die vijfde keer is het wandelvirus niet meer weggegaan, vorig jaar zou ik voor het Gouden Kruisje zijn gegaan. Na verloop van tijd ben ik ook andere wandeluitdagingen gaan zoeken, onder andere IML-wandelingen, en uiteraard de grote maar ook vele kleine georganiseerde wandeltochten in Nederland.
Over Kennedymarsen had ik veel gehoord. En enige jaren terug kwam er zelfs één voor ons huis langs: de Kennedymars van Den Helder, georganiseerd door Wandelsportvereniging de Koninklijke Marine. Maar het heeft wel even geduurd voordat ik me waagde aan een Kennedymars. Op Facebook en andere sociale media zag ik snelheden van andere lange afstand wandelaars, die ik bij lange na niet haal. Dat weerhield mij ervan om mee te gaan doen.
De kentering kwam toen mijn man zich na een aantal Vierdaagsen had in geschreven voor de eerste 100 van Leeghwater. Ik verklaarde hem voor gek. Nooit verder gelopen dan de 40 km tijdens de Vierdaagse en dan 100 km gaan lopen binnen 24 uur! Ik hield het bij helpen op een rustpost. Na deze ervaring en het enthousiaste verhaal van mijn man moest ik toch ook zelf beleven hoe zoiets is. Ik trok de stoute schoenen aan en schreef mij in voor de 80 van de Langstraat. En ondanks de adviezen dat ik me niet druk moest maken over mijn wandelsnelheid ben ik toch gaan werken aan mijn wandelsnelheid. Dat druk maken was onterecht, want de eerste keer deed ik er net 16 uur over. Na deze eerste Kennedymars heb ik er een wandelverslaving bij. Eén van de mooiste en leukste Kennedymarsen die ik gelopen heb, was de Jubileum KennedyMars van sv de Lat. Van Amersfoort naar Amsterdam. Ondertussen heb ik zelfs een echte lange afstand wandeltocht gelopen: de 105 km van De 100 van Leeghwater.
Naast de grote evenementen en lange afstanden blijven de recreatieve wandeltochten een favoriete tijdsbesteding. Nu het niet georganiseerd kan, loop ik veel via de wandelknooppunten of andere gemarkeerde routes. Wandeling met een routebeschrijving of GPS zijn aan mij niet besteed. Hopelijk kan ik dit jaar nog wat Kennedymarsen of een LDW toevoegen aan mijn erelijst. Maar ook voor volgend jaar staat er al een leuke uitdaging op mijn to-do-lijstje, De Wandelronde van Texel. Twee jaar geleden is daar nieuw leven ingeblazen en in 2022 staat deze weer op het programma. De afstand is “maar” 60 km, maar daarvan gaat een groot gedeelte over strand en duinen. Zand dus, en dat is niet mijn favoriete ondergrond. Daarbij komt een tijdslimiet van 12 uur.”
Chris Lauwen: Een terrasje bij warm weer als startpunt
“Ik ben in 2005 begonnen als recreatieve wandelaar. In dat jaar reed ik op een dag via het dorpje Zegge naar huis. Het was warm weer en ik pakte daar een terrasje om wat te drinken. Toevallig zat mijn zwager Kees daar ook. Hij had zijn wandelkleren aan en ik vroeg hem of hij nog te voet naar Roosendaal moest. Hij beaamde dat en ik wenste hem veel sterkte, want dat was toch wel 8 km. Daarna nog wat verder over wandelen gepraat en het resultaat was dat ik een keertje met zijn wandelgroepje 25 km. zou gaan wandelen. Deze wandeling ging boven verwachting goed. Zes jaar daarvoor was ik getroffen door een levensbedreigende hersenontsteking. Met langdurige revalidatie en veel wilskracht herstelde ik daarvan en nam mijn conditie weer langzaam toe. Ik heb in dit groepje 3 jaar meegewandeld.
Omdat ik merkte dat het wandelen me vrij goed afging wilde ik langere afstanden gaan lopen. Ik heb een wandelmaat gevonden die bereid was om met mij De 50 km. van de Zuidwesthoek te doen. Ook die afstand lukte me. Mijn volgende stap was een Kennedymars van 80 kilometer lopen. Mijn keuze viel op de Kennedymars Breda-Brecht-Breda. Toen ik me wilde inschrijven bleek dat deze was afgelast. Mijn allereerste Kennedymars werd toen die van Bergeijk in 2007. Bij die Kennedymars is het niet gebleven en momenteel heb ik 125 Kennedymarsen succesvol voltooid en ben daarmee de 20e geregistreerde persoon in Nederland. Ook heb ik nog 4x de Dodentocht in België van 100 km. gelopen en 12x de Vierdaagse uitgelopen, waaronder 1x virtueel.
Wat trekt mij aan bij het wandelen? Tijdens het wandelen is iedereen gelijk, er is geen rang of stand en iedereen heeft hetzelfde doel voor ogen: op tijd de finish halen. Voor mij staat gezelligheid tijdens een wandeling voorop en met mijn wandelmaatjes van het Dreamteam kletsen we heel wat af en wordt er veel gelachen. Door het wandelen voel ik mij nog jong van hart en het is bovendien goed voor de gezondheid. Mijn lijfspreuk: Wandelen is rijkdom, ik ben niet goed, maar ik ben dankbaar dat ik het kan!”
Chris Lauwen over deze foto: "Bij de finish stond een zus van mij (helaas al 2 jaar overleden) mij onverwacht op te wachten. Zij was een trouwe supporter van mij. Deze foto heeft heel veel betekenis voor mij."
Jos Boot
Jos Boot: Van hardloper tot prestatiewandelaar
“Al vóór mijn 20e liep ik rondjes hard. En in mijn diensttijd ontliep ik de sportlessen door met enkele sergeanten te gaan trainen voor de militaire hardloopkampioenschappen. Rond mijn 25e reed ik mijn eerste wielerkoers bij de nog steeds actieve Trimbelangen Midden Zeeland. Hardlopen deed ik er ook nog bij, maar tien kilometer was wel de max. Badminton en triathlons, ja dat ging allemaal lekker. En toen…. toen kwam de Kustmarathon.
De eerste editie was in 2003. Hardlopen van Burgh-Haamstede naar Zoutelande. Mijn zwager Kees de Pagter zei: “Dat is ook wat voor jou”. Zo gezegd zo gedaan en ik liep mooie tijden. Vanaf 2005 werd er een wandeleditie aan gekoppeld over dezelfde afstand. Nadat eerst mijn vrouw Jozien een paar keer had meegedaan, ontdekte ik dat er ook lieden waren die ze allebei liepen, dus zaterdags de hardloop- en zondags de wandelmarathon. Al de eerste keer zat ik bij de eerste twintig finishers (van 1500).
Dat wandelen ging steeds beter en in het voorjaar van 2016 liep ik mijn eerste 50 km wandeltocht. Er deed een zekere Jos Spooren mee. Aan hem heb ik het te danken dat ik vanaf toen verslingerd ben geraakt aan lange afstanden wandelen. Want die 50 kilometer, dat ging steeds makkelijker. Ik werd lid van de Rotterdamse Wandelvereniging en vernam dat er zoiets bestaat als de Kennedymars. Dat werd de uitdaging. De eerste werd de Waterpoortloop in 2017. Al na 18 kilometer liep ik van Jan ‘t Mannetje vandaan om als eerste binnen te komen (Jan zou me later nog diverse keren verslaan). Inmiddels heb ik er nu 15 gedaan en ik zou graag weer eens op pad zijn met Leonard, Kurt, Jenny, Ilona, Gerardo, Edwin, Nico en al die andere doordouwers! Je leest het dus goed: ik ben een prestatiewandelaar.”
