Prestatietocht voor de boeg? Zo gaat het jou lukken!

In het donker lopen is voor Kennedywalker en lange-afstandswandelaar Jannie Bos uit Drachten steeds opnieuw 'een prachtige belevenis'. Maar de dip is volgens haar onvermijdelijk. "Ik krijg 'm meestal op het einde van de nacht, als het nog donker is. Hij gaat vanzelf weg zodra het licht is geworden en bijkomend voordeel is dat je dan meestal al een heel eind op weg bent." Jannie liep onder meer van Nijmegen naar Rotterdam, van Amsterdam naar Leeuwarden, de Z tot Z en nog heel veel meer lange-afstandsprestaties zoals de Continental Centurion in Weert.

Ook Theo Klanke uit Vlissingen heeft veel ervaring met het lopen van lange afstanden. Hij heeft deelgenomen aan 65 Kennedymarsen en wandelde daarnaast 75 LAW’s van meer dan 105 kilometer. Hij organiseerde zelf ook een aantal lange wandeltochten, waaronder het in één keer lopen van het Bevrijdingspad en het Watersnoodpad in Zeeland. "Lange wandeltochten waren voor mij altijd goed te doen. Misschien was ik bevoorrecht, want ik had bijvoorbeeld nooit pech met blaren."

Had hij dan nooit last van een wandeldip? "Niet zo vaak. Slaap was altijd de ergste vijand, maar om moe worden te voorkomen, ging ik altijd ’s middags slapen, voorafgaand aan een nachttocht. Dan nam ik vaak met een flinke slaaptablet. Hierdoor sliep ik ‘s middags zo’n vier uur en wandelde ik moeiteloos de nacht door."

Toch heeft hij wel een tip voor je dip. Wat volgens Theo goed helpt, is om niet in kilometers te denken maar in tijd. "Veertien kilometer klinkt ver, maar als je je instelt op tijd, kun je denken: Wat stelt twee uur nu helemaal voor? Zo valt het altijd wel mee." Je kunt ook elkaar motiveren, tijdens het wandelen, zegt hij. "Een praatje onderweg helpt uiteraard. Maar ook iets eten of drinken, en zorgen dat je een dermate goed tempo hebt dat de noodzakelijke binnen-rusten niet in gevaar komen."

Als ze een drukke week heeft gehad op haar werk, slaapt ze soms weinig en dat kan een probleem vormen tijdens een lange wandeltocht. “Het gebeurt dus wel eens dat ik slaapwandel. Gelukkig heb ik van menig wandelvriend al de hand mogen vasthouden. En soms doe ik gewoon langs de weg een dutje. Slaap is slaap, daar moet je aan toegeven. Na een kwartiertje ga ik weer door.”

Pijn doet hem ook wel eens in een dip belanden. "Ik heb wel eens last gehad van de piriformus-spier in mijn bil, een pijn die door het hele been heen tot in je voet uitstraalt. Daar heb ik een keer 60 km mee gelopen. Dankzij massage, wat paracetamol en ibuprofen, én de steunende arm van mijn vrouw, haalde ik de eindstreep." Van een fysiotherapeute leerde Ben hoe hij dit in de toekomst kan voorkomen. "Al lopend je bekken kantelen. Dat is voor een vrouw gemakkelijker, maar een man kan leren om zijn buik in te trekken. Ik doe dat nu geregeld tijdens het lopen van lange afstanden en ik heb er nooit meer last van gehad."

Glas halfvol

Voor de mentale dip heeft Ben ook zeker een tip. "Je mentale instelling is het belangrijkste. We ontmoeten bij Kennedymarsen geregeld mensen die vertellen dat ze nog zoveel kilometers voor de boeg hebben en daar tegenop zien. Het maakt veel uit of je vindt dat je glas half vol is of half leeg. Blijf tegen jezelf te zeggen hoeveel kilometers je al gelopen hebt. Na elke kilometer hoef je nog maar een kilometer minder. Zo kun je je mentale dip te boven komen."

Ben plukt ook privé de vruchten van deze positieve instelling, zoals na een ingrijpende operatie. "Mijn ervaring met Kennedymarsen en de instelling tijdens het lopen, heeft er mede toe geleid dat ik na mijn operatie nog geen drie maanden later weer een Kennedymars van 80 km kon lopen. Gezondheid: het is niet vanzelfsprekend en je moet ook een beetje geluk hebben. Maar met je mentale instelling kun je vele dips in het leven én tijdens lange-afstandswandelingen aan!"