Wandelen met een wandelgroep en onder begeleiding van een wandeltrainer betekent niet alleen dat je wekelijks buiten in de natuur aan het bewegen bent, het is óók iedere week een weerzien met je wandelgenoten. Voor veel mensen is dat sociale aspect van wandelgroepen heel belangrijk, zo vertelt KWbN-wandeltrainer Leo Neuteboom. “Zien en gezien worden, horen en gehoord worden”
De 67-jarige Neuteboom heeft een lange geschiedenis in de sport. Hij was sportdocent, gaf aerobics en calisthenics, werd docentopleider in het nordic walking - dat toen nog onder de Atletiekunie viel – en kwam bij de KWbN terecht toen nordic walking werd overgeheveld naar KWbN. Inmiddels is Neuteboom wandeltrainer, opleider en examinator bij de KWbN. Daardoor ziet hij dagelijks hoe belangrijk het sociale element van wandelgroepen is.
“Vroeger, als een training niet doorging, communiceerden we dat via een belronde”, vertelt Neuteboom. “Dan hoorde ik soms aan die mensen dat ze de hele dag nog niemand hadden gesproken. Vaak is de wandelgroep hét uitje van de week, het doorbreekt de dagelijkse sleur. Echt, ik heb mensen van 65+ die staan te trappelen van blijdschap als we weer beginnen. Dat geldt niet alleen voor hen, maar ook voor jongere mensen die de hele week op kantoor zitten en nauwelijks buiten komen. En, niet te vergeten”, vervolgt hij: “Er zijn ook chronisch zieke deelnemers die deelnemen aan de wandelgroepen. Als je in een vreselijk behandelingstraject zit, kan een wandelgroep een veilige haven zijn.”
In hoeverre de wandelgroep dan uit zichzelf al de sociale omgeving wordt waar mensen naar op zoek zijn en in hoeverre je daar als wandeltrainer faciliterend in bent, ligt volgens Neuteboom een beetje in het midden. “Allereerst: die sociale verbindingen binnen een wandelgroep ontstaan altijd wel. Als wandeltrainer kun je die sociale component wel nog wat versterken. Als Bep en Toos, die bij wijze van spreken al 45 jaar naast elkaar wonen, samen bij de wandelgroep komen en daar óók de hele tijd samen wandelen, zorg ik voor een oefenvormpje waarbij ze eens naast een ander komen te lopen. Dan staat zo’n oude, kleine mevrouw ineens naast een beer van een vent, bijvoorbeeld. Hoewel ze het in het begin soms lastig vinden om met een nieuw persoon op te trekken, hebben ze na afloop van het spelletje of de oefenvorm altijd de grootste lol.”
Op een vergelijkbare manier kun je er als trainer ook voor zorgen dat de wandelgroep voor mensen die met ziekte kamp(t)en een fijne, sociale plek is. Neuteboom: “Net als ouderen kunnen mensen in een ziektetraject zich eenzaam voelen. Dan is zo’n wandelgroep zo ontzettend belangrijk, mits de trainer rekening houdt met de klachten. Je kiest dan niet een wandeling waarbij je tien kilometer verderop eindigt, maar gaat een lusje lopen en doet tussendoor oefeningen zodat het tempo van de groep niet te hoog komt te liggen. Op die manier ben je niet meer de zieke persoon, maar echt onderdeel van de wandelgroep en lekker onder de mensen."
Een ander voorbeeld: "Onlangs keerden twee vrouwen weer terug bij een van mijn wandelgroepen, nadat ze een tijd afwezig waren geweest omdat er in de gezondheidssfeer wat speelde. Dan laat ik de groep vast wandelen zodat ze allemaal kunnen bijkletsen, maar loop ik zelf even twee minuten naast de één en vervolgens twee minuten naast de ander. Dan weet ik wat er speelt, kan ik even vragen of ze iets willen vertellen aan de groep of dat ze liever hebben dat ik dat namens hen doe. Daarna laat ik het groepsproces gewoon weer gaan zoals het gaat. Toen één van de twee vrouwen op een gegeven moment het woord nam en ze het toch een beetje moeilijk kreeg, brak ik in omdat ik wist wat er speelde en gingen we met z’n allen een oefening doen. Zien en gezien worden, horen en gehoord worden, daar draait het uiteindelijk om in zo’n wandelgroep.”
Ouderen, jongeren, zieke mensen; de samenstelling van de wandelgroepen van Neuteboom is hartstikke gevarieerd. “En die combinatie is keigaaf. In een van mijn nordic walking-groepen zit een man van 82, de oudste van het stel. Hij loopt zo’n jonge kantoormedewerker er gemakkelijk uit, puur omdat hij zo getraind is. Dan is hij echt even de vitale baas en moet ik hem vertellen dat hij rustig aan moet doen. Dat is het grootste compliment dat ik zo iemand kan geven. Die komt thuis bij zijn vrouw en zegt: ‘weet je wat Leo vandaag tegen mij zei? Ik moest rustig aan doen, want ik liep een jongen van dertig eruit!’ Dat is prachtig. Ook de humor onderling tussen de verschillende leeftijdsgroepen is fantastisch. Natuurlijk lachen jongeren om andere dingen dan de ouderen, maar naast elkaar werkt dat toch heel goed.”
Na afloop van elke training tovert Leo een oud tafeltje uit zijn auto. Er verschijnt een thermoskan koffie, een thermoskan thee, ontbijtkoek met én zonder boter, chocolaatjes… ‘Het tafeltje van Leo’ is inmiddels een regionaal bekend fenomeen en het ultieme voorbeeld van de sociale rol die een wandelgroep in iemands leven kan vervullen. “De KWbN heeft een heel mooie slogan, die zegt: ‘wandelen brengt je verder’”, besluit Neuteboom. “Ik zie elke dag dat dat ook echt zo is.”
Lijkt het jou leuk om wandeltrainer of -begeleider te worden en andere wandelaars enthousiast te maken voor het wandelen? Welllicht is de gecertificeerde wandelopleiding van KWbN iets voor jou! Lees via deze link meer over de verschillende opleidingen die KWbN aanbiedt.
Wandelen is iets wat bijna iedereen kan. Het is een laagdrempelige manier van bewegen. Maar toch kun...
Je kunt natuurlijk prima in je eentje wandelen. Genieten van de stilte en zelf je eigen tempo bepale...
Ben jij een fervent wandelaar en lijkt het jou wel wat om je wandelkennis en -enthousiasme over te b...
KWbN vindt het belangrijk dat sportclubs en trainers de juiste ondersteuning krijgen die ze nodig he...
Wandeltechniek? Bijna iedereen kan toch wandelen? Dat klopt, maar toch kun je met de juiste techniek...
Wandelen doe je vooral met je benen. Sterke beenspieren zijn daarom heel belangrijk. Met deze oefeni...