Wanneer de herfstzon je bij het openen van de gordijnen vrolijk toelacht, kun je maar een ding doen; naar buiten! Op verkenning gaan. Eva Hopstaken wandelde de Verkennersroute Renswoude.
Dopper? Check. Versnapering? Check. Alles in de rugzak en op naar de Utrechtse Heuvelrug, op naar Renswoude. Wanneer we de auto hebben geparkeerd, kijken we elkaar aan; “Welke route zullen we gaan doen? De dorpsroute, de wandeling in het buitengebied of bezoeken we de kasteeltuinen?” Eigenlijk weten we elkaars antwoord al en tegelijkertijd klinkt het dan ook; “Laten we ze alle drie doen.” We zijn namelijk wel in voor wat kilometers en hopen al wandelend meer te weten te komen over het ontstaan van Renswoude, het gelijknamige kasteel, de architectuur en cultuur van deze plaats en verhalen die zich afspeelden ten tijde van de Tweede Wereldoorlog in deze regio.
Het is verleidelijk direct het terrein van Kasteel Renswoude op te lopen, maar de paaltjes op onze Verkennersroute, niet minder dan veertig in totaal, bepalen dat we eerst het dorp bezoeken. Het is dat de doorgaande weg parallel aan de historische panden grenst, anders waanden we ons spontaan in een openluchtmuseum. De panden uit vervlogen tijden zijn een lust voor het oog. De Oudheidkamer van de Historische Vereniging Oud Renswoude is niet alleen aan de buitenkant van historisch belang. De vereniging, die in het pand huist, wil de geschiedenis over Renswoude middels historische gegevens en voorwerpen levend houden.
Café de Zwaan, al zes generaties lang uitgebaat door de familie Vink, mag dan sinds 1813 de deur voor gasten open hebben, dat is, helaas, op deze dag van de zondagse rust niet van kracht.
De oeroude Lunterse Beek duikt, wanneer we het centrum verlaten, meermaals op. Niet verwonderlijk dat dit ecologische waardevol natuurgebied favoriet is bij wandelaars. “Goedemorgen. Hallo,” klinkt het regelmatig tijdens onze wandeling. Een echtpaar met vier teckels, een man en vrouw met een opgewonden Jack Russel en een gezin met een Cocker Spaniël, alle hondenbezitters – en overigens ook wandelaars zonder trouwe viervoeter – groeten ons. Een van hen, houdt halt en vraagt; “Wat staan jullie nou eigenlijk te lezen?” Als we aangegeven dat we via de QR-code op het verkenningspaaltje achtergrondinformatie nalezen over het herdenkingsmonument ter nagedachtenis aan gefusilleerde verzetsstrijders zegt hij; “Het kruis, dat ken ik, maar ik heb nooit geweten dat hier een paaltje stond, laat staan dat er je er iets op kunt scannen.”
Een paaltje over de oertijd van het Beekdal, informatie over het Halifaxmonument en de bijzondere koepelkerk brengen ons uiteindelijk in de kasteeltuin van Kasteel Renswoude. In het 60 hectare grote Kasteelbos leren we iets over duivenpoep en natuurlijk over het in Hollands classicistische stijl opgetrokken kasteel. Langs het Grand Canal nemen we plaats op een bankje; “Volgens mij heb ik tijdens een wandeling nog nooit zoveel geleerd,” concluderen we na 14 kilometer tevreden.
De wonderen zijn de wereld niet uit. Sterker nog, op een paar vierkante kilometer wachten niet minde...
Al honderden jaren maken wandelaars de voetreis naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Composte...
In eerste instantie zegt de plaatsnaam Sint-Katelijne-Waver je wellicht niets. In tweede instantie w...
Middeleeuwse burchten met kantelen en schietgaten, statige abdijen met hoge muren, feeërieke landhui...
Middelburg, gelegen op het voormalige Zeeuwse eiland Walcheren, heeft een rijke geschiedenis. Ten ti...