De wonderen zijn de wereld niet uit. Sterker nog, op een paar vierkante kilometer wachten niet minder dan negen wonderen op je. Waar? In het Rome van Brabant, Oudenbosch. Eva Hopstaken ontdekte ze allemaal.
Tekst & foto’s: Eva Hopstaken
Niet ver van zijn geboorteplaats Roosendaal verlaat in het jaar 1834 Willem Hellemons na afronding van zijn priesteropleiding in Rome de trein op station Oudenbosch. Dat deze jongeman een kleine Brabantse plaats groot zou maken, wist hij zelf al vrij snel, want, zo besloot hij;” Dit dorp heeft veel (meer) in haar mars.” Wat? Dat ontdekken we tijdens de wandeltocht.
Als de indrukwekkende beelden, die het dak van de San Giovanni in Laterano basiliek in Rome, voor ruim vier jaar je uitzicht vormen, word je daar hoe dan ook door beïnvloed. Het is in deze kerk, religieus gezien nog belangrijker dan de Sint-Pieter, waar Hellemons tot priester wordt gewijd. Wanneer de oude kerk in Oudenbosch, de Agathakerk uit 1513, niet langer het voldoet, is het tijd voor een nieuw gebedshuis. Het eindresultaat van de nieuwe parochiekerk, naar voorbeeld van Hellomons’ favoriete Roomse kerken: De Sint Pieter en de Sint Jan van Lateranen, zal hij zelf nimmer aanschouwen. Hij overlijdt voordat de Basiliek van H.H. Agatha en Barbara in gebruik genomen wordt.
“Mooi?” vragen we onszelf hardop af, wanneer we voor de ingang van de Basiliek van H.H. Agatha en Barbara staan. “Indrukwekkend, zeker!” reageert mijn wandelmaatje. “Van de Sint-Pieter in Rome, ben ik er eerlijk gezegd ook nooit helemaal zeker van of ik die nu in de categorie mooi of kitsch moet scharen,” voegt ze er lachend aan toe. “Het is knap en mooi gemaakt, maar echt mooi? Om echt eerlijk te zijn, mijn smaak is het niet.”
Wiens smaak het bepaald ook niet was, was die van Pierre Cuypers, architect bekend van onder andere het Centraal Station en het Rijksmuseum in Amsterdam. De uit Roermond afkomstige bouwmeester werd door Hellemons in de arm genomen. Tegen zijn principes in bouwde hij een kopie, in plaats van eigen werk en dan ook nog eens in de door hem verfoeide neoclassicistische stijl. Niet voor niets probeerde Cuypers Hellemons op andere gedachten te brengen, maar die bleef bij zijn besluit.
Amper bekomen van de pracht en praal in de Basiliek van H.H. Agatha en Barbara flaneren we langs de haven van Oudenbosch, passeren we in de winkelstraat van deze plaats het zogeheten Napoleonskerkje, maar onze monden vallen pas – opnieuw – open bij de aanblik van Saint Louis.
Je kunt wel stellen dat Hellemons’ kloosterorde, dat als doel had de Oudenbossche jeugd te onderwijzen, enigszins uit de hand is gelopen. Waar ongeschoolde jongens eerst in een klein huisje opgevangen werden, groeide de opvang uit tot een enorm jongensinternaat. En wat voor een. Een enorm complex met als hoogtepunt de Grote Kapel, eveneens naar voorbeeld van Hellemons geliefde Sint Jan van Lateranen basiliek.
Het houdt niet op. We zoeken wat schaduw in het arboretum, passeren het (voormalige) Jezuïetencollege en Sint Anna gebouw om te eindigen bij het laatste wonder op de route, de plek waar het allemaal begon, het station.
Verbazingwekkend hoeveel indrukken je op kunt doen in slechts een paar kilometer.
In eerste instantie zegt de plaatsnaam Sint-Katelijne-Waver je wellicht niets. In tweede instantie w...
Middelburg, gelegen op het voormalige Zeeuwse eiland Walcheren, heeft een rijke geschiedenis. Ten ti...
Middeleeuwse burchten met kantelen en schietgaten, statige abdijen met hoge muren, feeërieke landhui...
Hoe hou je de vijand voor de gek? Door de schijn op te houden. Kort nadat het Duitse leger Nederland...
De Trappistenroute in het Brabantse Zundert combineert een wandeling langs schitterende natuurgebied...
Ga mee op boevenpad op de wandelroute 'De Bende van de Witte Veer' in de Loonse en Drunense Duinen. ...