9x wandelroutes mét de hond (maar ook mooi zonder)

Een walvis en zeehonden

Dit is een lekkere uitwaaiwandeling met wat stukken door mul zand en even wat meters zwoegen over de steile zeeduinen. Tip: in de periode oktober – mei is een deel van de route erg nat, vandaar de tip om laarzen of hoogsluitende wandelschoenen te dragen.
De route begint bij de veerterminal, waarvandaan je via de haven naar het strand wandelt. Je komt langs het oergezellige Strandpaviljoen ‘De Walvis’ waar vandaan je uitkijkt over het Groene Strand. Je ziet vanzelf waarom het zo heet. Een fraai deel van de wandelroute gaat over een hoge duinenrij. Makkelijk wandelen is het niet, maar wel erg mooi, vooral vanwege het uitzicht. Voor de kust liggen reusachtige zandbanken en bij laagwater heb je kans om zeehonden te zien. Een klein bol kopje? Dan is het de gewone zeehond. Het andere soort dat hier voorkomt, de grijze zeehond, is groter en heeft een spitsere snuit. Aan de andere zijde van de Noordsvaarder liggen wadplaten. Ze zijn de rust- en foerageerplekken voor de duizenden en duizenden trekvogels die de Waddenzee gebruiken als tussenstation naar hun broed- of overwinteringsplek.

Langs bijzonder Veluwse schatten

Niet alleen stilte, uitgestrekte bossen en heidevelden kom je tegen op deze wandelroute over de Veluwe. ’t Pad van Zus is een wandelroute die vooral vertelt over de cultuurhistorie van het gebied. Zo wandel je op de hei van Bergsham langs grafheuvels uit de bronstijd, 2000-800 voor Christus. Het hoger gelegen Bergsham was vroeger een prima uitkijkpunt, bij helder weer kon je zelfs de Zuiderzee zien liggen, vandaar die vroege bewoning. Verderop slingert het pad over de landgoederen Groot en Klein Boeschoten met als bijzonderheid een karakteristieke langgerekte schaapskooi. De kudde afwezig? Dan zijn de schapen aan het grazen op de Veluwe of in het Speulderbos. Het is een van de oudste en mooiste bossen van Nederland, met wandelpaden die langs glanzende sparren, knoestige eiken en hoge varens voeren. En dan is er ook nog Gat van Zus, een enorme kuil in het landschap, achter gebleven nadat ook de laatste brokken ijs uit de ijstijd smolten. Leuk start- en eindpunt van de route is De Beeldentuin in Garderen. Met behalve beelden ook een lunchroom en een showroom waar je ideeën kunt opdoen voor de inrichting van je huis. Of je hok.

Houtwallen en de Drentse Aa

Een wandelroute met een 'intieme sfeer', zo beschrijven wandelaars deze tocht door het Drentse Beek- en esdorpenlandschap. Het Anloërdiep is een smal, snelstromend beekje met heel veel bochten. Hij loopt als een levensader door het dal van de Drentse Aa. Al op een steenworp afstand van informatiecentrum Homanshof waan je je in de middeleeuwen, de tijd waarin dit cultuurlandschap ontstond. Bomenrijen lopen door tot aan het Anlooërdiep. Tussen die rijen bomen liggen de hooilanden, de zogenaamde 'groene kamers' waar vroeger het wintervoer voor het vee geoogst. Nog steeds ademt het ‘kamertjeslandschap’ de geest van middeleeuwse boeren.

De middeleeuwse boeren kozen de rand van het beekdal uit om te gaan wonen. Zo hadden ze toegang tot de groenlanden langs de beek. Aan de overzijde van de beek legden ze rond het dorp akkers (essen) aan. In Anloo wandel je langs nog enkele statige boerderijen. Ze staan rond de brink, vroeger een poel en de plek waar vandaan de herder met zijn schapen vertrok, de hei op, en naartoe terugkeerde. De grote kei die je onderweg langs het Anloërdiep passeert is een ‘markesteen’. Hij markeerde de grens tussen Anloo, Gasteren en Schipborg.

95% onverhard!

In een ver verleden was het Panbos in Katwijk het jachtgebied van de Heren van Persijn uit Wassenaar. Je wandelt er over sterk stijgende en dalende paden en vanwege al dat reliëf kreeg het gebied de merkwaardige naam Pan van Persijn, aldus de makers van deze Trage Tocht. De wandelroute verbindt twee lussen met elkaar, de ene in het landgoedbos en de ander door de open duinen van Berkheide. De Duitse bezetters bouwden tussen 1942 en 1944 de Atlantikwall. Deze kustverdedigingslinie van Spanje tot Noorwegen moest een inval van de geallieerden kunnen afslaan. Hij bestond uit bunkers, kazematten en tankmuren. Tussen Katwijk en Wassenaar is een stuk tankmuur bewaard gebleven, maar de bunkers, loopgraven en het prikkeldraad zijn opgeruimd.

Wat de route zo mooi maakt zijn de vergezichten in de duinen van Berkheide. Bovendien staat in de herfst het duin hier vol duindoorn, waarvan de knaloranje bessen boordevol vitamine C zitten. Vanuit Berkheide wandel je over schelpenpaden langs duinplassen, weitjes en akkers terug. De route gaat 95% over onverharde paadjes, fijn!