Wandelaar en liefhebber van woorden, Sanne Bloem, verzamelt en bedenkt wandelwoorden, oftewel: begrippen die wij wandelaars allemaal herkennen. Haar nieuwste vondst is de ‘witte vlag’. Twee woorden, één begrip in wandelland.
In België slaap ik met enige regelmaat een nacht tussen de bomen. Ik heb een fijne camping gevonden aan een rivier, waar je in het bos mag kamperen. Als je in je tent ligt, sust de rivier je met veel kabaal in slaap. Zoveel grey noise krijg ik thuis niet uit mijn speakers.
Steek je de rivier over dan kom je in een drukbezocht natuurgebied, waar niet alleen keurige wandelliefhebbers vertoeven. In het bos vond ik namelijk twee 'witte vlaggen'. Een witte vlag is een Australisch eufemisme voor een van de grootste ergernissen van een wandelaar: een na het plassen achtergelaten tissue. Een mens plast ongeveer een liter tot anderhalf per dag. Vanzelfsprekend wordt de nood tijdens het wandelen soms hoog. In de bebouwde kom is het in veel gebieden middels een Algemene Plaatselijke Verordening (niet via de wet) verboden om in het openbaar te urineren. Buiten die kom is het mééstal niet strafbaar. En wat moet dat moet, dus soms plassen we in het bos. Het is je natuur, maar laat daar nou geen spóren van achter.
Door het vinden van zo’n vlag, leer je wel weer wat over het plasgedrag van de tissue-gebruikende mens. Er zijn mensen, zo heb ik geleerd, die midden op het pad plassen. Welke berm het beste beschut, kun je bij tankstations zien aan de verzameling tissues die erachter liggen. Of een klein paadje nog verder loopt, of dat je slechts het paadje naar een bostoilet hebt gevonden, dat zie je aan de witgevlekte bodem in drukbezochte stukken natuur. Ook in menig ruïne ben ik witte vlaggen tegengekomen. Men plast blijkbaar toch graag binnen.
Ik wil het bos niet witten, dus ik neem een hersluitbaar plastic zakje mee waarin dat gebruikte papier kan. Omdat ik zo enorm milieubewust ben, bewaar ik daarvoor hersluitbare zakjes (van bijvoorbeeld noten) die ik anders meteen zou weggooien. Als ik dan weer een zakje op de zakjesstapel leg, verheug ik mij alweer op de volgende grote wandeling.
Een 'witte vlag' heeft iets weg van een 'rode vlag'. Een 'rode vlag' waarschuwt voor gevaar en wordt in het Engels ook gebruikt als metafoor voor manipulatief of ongewenst gedrag. Moet je je best doen om een opmerking zo te horen dat ze niét problematisch is? ‘Red flag!’ roepen Engelstaligen. Zo’n witte vlag is eigenlijk ook een soort metafoor voor asociaal gedrag, plasociaal gedrag zelfs. Ik liet mijn boswandelplezier niet al te zeer door beïnvloeden door die twee witte vlaggen. Vrolijk liep ik door het bos. Ik was herstellende van een geïrriteerde achillespees. Ik was allang blij dat ik weer zonder angst om iets stuk te maken kon wandelen.
Ik heb ze niet opgeruimd, andermans witte vlaggen, dat heb ik ook nog even staan overwegen. Mijn eigen schone handen vond ik belangrijker dan een tissueloze bosbodem. We maken allemaal doorlopend keuzes over wat we wél en wat we niet veranderen in de wereld. Speciaal voor u, de lezer, heb ik een digitale witte vlag in het Belgische bos gelegd. Ik zal deze na publicatie ook weer verwijderen van de foto, dat kan tenslotte zonder vieze handen te krijgen.
| Een na het plassen achtergelaten tissue.
Krijg je inspiratie van Sanne’s blog en weet je zelf nog een leuk wandelwoord? Stuur jouw creatieve uitspatting in via redactie@wandel.nl o.v.v. Wandelwoorden. Wij delen nieuwe wandelwoorden (met een korte uitleg van ca. 30 woorden) graag in deze rubriek.
Wandelaar en liefhebber van woorden, Sanne Bloem, verzamelt en bedenkt wandelwoorden, oftewel: begri...
Wandelaar en liefhebber van woorden, Sanne Bloem, verzamelt en bedenkt wandelwoorden, oftewel: begri...
Wat te doen als je tijdens je wandeling naar het toilet moet en je niet in de buurt van bijvoorbeeld...
We krijgen steeds meer oog voor de voetprint die we op deze aarde en voor de volgende generatie acht...
Welk jaargetijde het ook is, wandelen in het bos is altijd mooi. Ieder seizoen heeft zijn eigen char...