Geluk is zien wat de natuur je brengt. Blogger Saskia wandelde onlangs het vervolg van het Gelukkigerwijspad. De routes bracht haar voor het grootste deel langs de Kromme Rijn. Een ideale wandeling om sportief en relaxen te combineren, schrijft Saskia.
Saskia van den Brand is fanatiek wandelaar. Ze schrijft graag over haar belevenissen tijdens de vele wandeltochten die ze maakt.
Geluk is zien wat de natuur je brengt. Vandaag wandel ik het vervolg van het Gelukkigerwijspad. Route vier en vijf lopen grotendeels langs de Kromme Rijn. Utrechters zoeken deze ochtend het water op. Peddelboarden is populairder dan ooit. De kano’s zijn vervangen door suppers. Ik loop langs een smal paadje langs het water. Acht hardlopers passeren mij in verschillende looppassen. Ze dragen koptelefoons in felle kleuren en dragen een drinkgordel.
Op sommige plekken is het pad overwoekerd. Het kriebelt aan mijn benen. Het is oppassen om niet op een slak te trappen. In principe kun je deze wandelroute goed combineren met de vorige etappe van Wijk bij Duurstede naar Odijk. De route van vandaag is ongeveer twaalf kilometer. In totaal loop je dan een kleine dertig kilometer. Onderweg zijn heel veel plekjes die uitnodigen om je tempo te vertragen. Zo kom je langs Amelisweerd. De bomen en eiken zijn heel groot en overal waar je kijkt is het groen. Het gebied telt drie landgoederen. Nieuw- en Oud Amelisweerd en Rhijnauwen. Het is heerlijk om van de route af te wijken en een paar uur te slenteren in het oude loofbos. Het is een ideale plek om te picknicken of je brood op te eten met doorkijkjes naar het water. Als je liever zin hebt in een pannenkoek dan is Theehuis Rhijnauwen een aanrader. Zij hebben een geweldig terras met uitzicht op de Kromme Rijn. In stilte kun je hier genieten van je welverdiende pauze.
Ik ben blij dat het droog en zonnig is. Als het regent zou ik deze route niet aanraden, omdat het alleen maar rechtdoor is en er dan weinig te zien is op het water. Nu zie ik vijf ganzen. Ze zijn bezig met yogaoefeningen en strekken zich uit. Een eindje verderop zwemmen hele jonge meerkoeten achter moeder aan. Vissers hebben hun groene tentjes tussen de bosjes geplaatst en wachten geduldig tot ze beet hebben. Kinderen plonzen in het water. Een vader supt. De kinderen hebben het makkelijk. Het supboard van hen is vastgemaakt aan die van vader. Moeder heeft het zwaar, maar wordt aangemoedigd door haar jongste zoon. De vrouw supt een paar meter achter de rest van het gezin. Er varen nog enkele boten voorbij en daarna ben ik in Utrecht. Een ideale wandeling om sportief en relaxen te combineren.
