IJspegels aan de bloesem, natte voeten, live muziek en duizenden andere wandelaars. Meedoen aan de Rode Kruis Bloesemtocht in Geldermalsen is een bijzondere ervaring. Saskia doet verslag van haar tocht.
Saskia van den Brand is fanatiek wandelaar. Ze schrijft graag over haar belevenissen tijdens de vele wandeltochten die ze maakt.
Saskia van den Brand
Voor dag en dauw sta ik op. Onderweg naar het treinstation hoor ik de vogeltjes die al volop aan het fluiten zijn en ruik ik de geur van vers gebakken brood. Samen met mijn zus ga ik vandaag de Bloesemtocht in Geldermalsen lopen.
Dat wij niet de enige zijn die dit plan hadden, bleek al snel in de trein. Eén blik in de coupé is genoeg om te weten dat je een wandelaar te pakken hebt, namelijk bruine, blauwe of zwarte schoenen en een rugtas. Je zou bijna vergeten dat het pas 8.00 uur in de ochtend is, maar aangekomen in Geldermalsen is de Nederlandse Spoorwegen al in opperbeste stemming. Luidkeels worden we begroet door medewerkers van de treinvervoerder met een ‘’hele goede morgen’’. Bij aankomst is het mogelijk om je te laten vervoeren met de tuktuk. Veel lopers maken geen gebruik van de service, maar nemen liever de benenwagen. Als je 30 kilometer gaat lopen dan is 200 meter extra ook geen probleem.
De bloesemtocht is het grootste eendaagse wandelevenement in Nederland. Onze entreekaartjes zijn gescand en het lopen kan beginnen. Starten met lopen betekent ijspegels aan de bloesem, natte voeten en hier en daar wat slipperigheid, maar met live muziek en duizenden andere wandelaars is het een gezellige boel. De bloesem met ijspegels nodigt uit voor een creatieve selfie die massaal gemaakt wordt.
Dat het koud is, is te merken. Mijn flesje water durf ik niet te pakken. Koud water met koud weer blijft een verkeerde combinatie. Want het zorgt ervoor dat je moet plassen. En met altijd miljoenen andere vrouwen kun je in de rij gaan staan voor de dixies. Met ijskoude vingers je broek uitdoen en dan ook nog dixie (kont) vrij blijven is een prestatie op zich. Dus kiezen we ervoor om maar een extra stop te maken, zodat ons water wat opgewarmd is en we een fatsoenlijk toilet hebben in een buurthuis. We lopen langs bloeiende boomgaarden, in De Linge en Buren. In dit laatste plaatsje lijkt het wel alsof de tijd heeft stilgestaan. Nederland op zijn mooist met dartelende lammetjes en hooischuren. Na 6 uur wandelen en inmiddels warme voeten en handen zit de tocht erop. Voor thuis nemen we nog zomerkoninkjes mee. Moe maar voldaan zit onze wandeldag erop.
