Op de allereerste officiële lentedag liepen Marleen en Nori de vijfde etappe van het Elfstedenpad. Ze pakten de route weer op bij Oudemirdum, waar ze de vorige keer waren gebleven. Op weg naar Stavoren passeerden ze natuurgebieden en zelfs de kleinste vissershaven van Europa
Marleen Veenstra loopt samen met haar hondje Nori het Elfstedenpad. Marleen redde Nori zes jaar geleden bij een slager in Thailand door haar te adopteren. Met een eigen stempelkaart en rugzak wandelt het hondje de komende maanden door Friesland.
Op de eerste dag van de lente hebben we etappe 5 gelopen en wat hadden we prachtig wandelweer! De wind was nog best fris, maar het zonnetje scheen volop. Heerlijk. We zijn gestart bij de ingang van het hondenbos aan de Skouleane dichtbij Oudemirdum. De vorige etappe hadden we hier afgebroken om nog op tijd voor de bus in Oudemirdum te zijn. Vanaf dit punt hebben we toen niet meer het Elfstedenpad gevolgd en de lus door het bos die we eigenlijk hadden moeten wandelen naar Oudemirdum hebben we dus gemist. En die moest natuurlijk nog wel gelopen worden! Dus daar stonden we bij het hondenbos. Klaar voor weer een mooi Elfstedenpad-avontuur. Nori voelde zich gelijk helemaal in haar element. Zoveel lentegeuren!
Het bos was heerlijk om in te wandelen. En tussen de prachtige bomen kwamen we ook nog leuke geschiedenis tegen. Zo passeerden we een oude uitkijktoren. De toren werd in 1953 op de hoogste heuvel van Gaasterland gebouwd om als uitkijkpost voor het Korps Luchtwachtdienst te fungeren. In Nederland hebben honderden van deze torens gestaan. In het midden van de jaren zestig verloren de torens hun functie. Veel luchtwachttorens werden afgebroken, maar niet die in Oudemirdum.
Vanuit de bossen bij Oudemirdum tussen de weilanden door zijn we naar het Rijsterbos gelopen. Ondertussen hadden we zicht op de vele kitesurfers. Hun zeilen staken mooi boven de weilanden uit. In het bos zagen we een steenkist. Had ik nog nooit van gehoord! Een steenkist is een type steengraf en is door dezelfde mensen gemaakt die ook hunebedden maakten. Ook hebben we veel paddenstoelen gezien, maar helaas geen kabouters. Die gaven niet thuis, ondanks Nori haar gesnuffel aan hun deurtjes.
Na het Rijsterbos liepen we verder langs de weg via Mirns naar Laaksum, de kleinste vissershaven van Europa. En klein was het! Een minidorpje met een handvol huizen en één boerderij. Leuk haventje om even rond te lopen. Vlak voor Laaksum waren we nog langs natuurgebied De Mokkebank gewandeld met daarin de vogelkijkhut De Mok en de Amerikaanse windmolen. De Mokkebank is een zandplaat die droog kwam te liggen na de afsluiting van de Zuiderzee. De meeuwen hebben dit gebied direct toegeëigend en aan deze ‘mokken’ dankt de Mokkebank zijn naam.
Vanuit Laaksum zijn we op de dijk met aan onze linkerkant het IJsselmeer naar Het Roode Klif gelopen. Weer een stuk geschiedenis! Het Roode Klif is een keileemheuvel met bovenop een zwerfkei ter herinnering aan de Slag bij Warns van 1345. ‘Leaver dea as slaef’, staat op het monument, ‘Liever dood dan slaaf.’
Nu nog de laatste kilometers naar Stavoren, alweer het laatste stukje van onze etappe. De route langs de weg liep prima, we passeerden de nodige veerroosters en moesten regelmatig even aan de kant voor auto’s. En toen was daar de Johan Frisosluis en liepen we Stavoren in. En eerlijk is eerlijk, daar hadden we een mooie verrassing. Niet Het vrouwtje van Stavoren en De vis voor Stavoren hebben ons hart gestolen, maar het prachtige Elfsteden Aukje. De eerste die we tegen zijn gekomen tijdens onze wandeltocht. Zo leuk om te zien! De kunstenaar van de Elfsteden Aukjes plaatste in alle elf steden dit beeldje van een schaatster, steeds in een iets andere houding. En daar was ze ineens in Stavoren, onverwachts en prachtig. Via het centrum van Stavoren zijn we naar het station gelopen. Ondertussen nog even snel een winkeltje annex postkantoor binnen geglipt voor onze vijfde stempel. ‘Het vrouwtje van’ en ‘De vis voor’ zijn we snel gepasseerd, want de trein stond al klaar. De volgende keer beginnen we bij deze kunstwerken. Wat is Friesland toch mooi!