Etappe 12 van het Elfstedenpad bracht Marleen en Nori langs mooie boerderijen, langs de Dokkumer Ee en over de hoogste terp van Friesland. Soms was het zelfs bijna alsof ze in een boek waren beland.
Marleen Veenstra loopt samen met haar hondje Nori het Elfstedenpad. Marleen redde Nori zes jaar geleden bij een slager in Thailand door haar te adopteren. Met een eigen stempelkaart en rugzak wandelt het hondje de komende maanden door Friesland.
‘Wat een prachtige wandeldag hebben we gisteren gehad! Niet te warm, wind in de rug en een hele rustige mooie route. En we zijn niet verdwaald. Dat is toch best knap, gezien onze vorige etappe. Ferwert lieten we redelijk snel achter ons om vervolgens door kleine leuke dorpjes te wandelen.
Het is toch elke keer weer verrassend hoe mooi en leuk Friesland is. Als eerst kwamen we door Hogebeintum. Ik had er nog nooit van gehoord terwijl het toch best een speciale plek is: Hogebeintum heeft namelijk de hoogste terp van Friesland en Nederland.
De terp is 8,80 meter boven NAP en in het verleden is hij waarschijnlijk nog hoger geweest. En groter, want een gedeelte is afgegraven vanwege de zeer vruchtbare grond. Boven op de terp staat de kerk. Via een stenen pad liepen we de terp weer af. In dit pad zaten opvallende stenen met de familienaam Van Nijsten erop. Bijzondere plek. Toen we verder liepen, Hogebeintum uit, werden we opnieuw verrast. Het leek wel alsof we een soort landgoed op liepen met prachtige gebouwen. We passeerden de mooie palen van het toegangshek en liepen een lange laan in. Het bleek om Harsta State te gaan; een omgracht terrein met een state, hoeve, tuinbeelden en bijgebouwen. Het zag er allemaal wat verlaten uit, maar zeker indrukwekkend; bijna alsof we in een boek waren beland. Onder andere de Van Nijsten hebben hier gewoond, de naam die wij tegenkwamen in het pad bij de kerk.
De route ging verder tussen de landerijen. Onderweg hadden we veel bekijks van een kudde schapen die maar tegen ons bleven kletsen en een stuk meeliepen totdat ze niet verder konden. In het volgende weiland stond een groep jonge koeien en ook zij kwamen enthousiast onze kant op lopen om ook een stuk met ons mee te wandelen. Zo leuk! Tussen het hoge gras zagen we nog een mooie zwanenfamilie met vier jongen. Prachtig.
Genietend liepen we verder totdat we in het kleine dorpje Lichtaard terecht kwamen. Hier hebben we een rondje om de kerk gelopen om daarna weer de landerijen in te wandelen op een betonpad. Dit pad ging verder langs de Holwerter Feart. De wind ging steeds harder waaien, maar gelukkig hadden we wind mee.
Na deze mooie winderige route, kwamen we langs de Dokkumer Ee te lopen. Hier werd het wat drukker met zo nu en dan fietsers die ons passeerden. Ook dit was weer een mooi pad om op te wandelen, zo langs het water. We passeerden onder andere meerdere zorgboerderijen die op de meest mooie locaties stonden. Nog ver voor Dokkum ter hoogte van het plaatsje Raard werden we ineens verrast door het Elfsteden Aukje. Die hadden we hier niet verwacht! Ze stond er weer prachtig bij. Na nog een aantal kilometer liepen we Dokkum binnen. Wat een leuk stadje ook weer. We hebben de stadswandeling grotendeels gelopen voordat we in de bus stapten. Langs molens, over het bolwerk, langs een kanon naar het centrum met zijn mooie kerk en de IJsfontein. Ook hebben we de stempel van Dokkum bemachtigd. Nog 3 etappes en 1 stempel te gaan en dan hebben die kleine pootjes van Nori 283 km afgelegd. Ongelooflijk wat een stoere hond.'