Anton Damen, beter bekend als de Plandelman, gaat voor ons iedere maand op pad met een plandelaar. Dit keer ging hij in zijn kersverse woonomgeving zelfs met twee plandelaars op pad.
Plandelman verhuisde onlangs met het gezin van de grote stad naar een idyllisch dorp op de Veluwezoom. Fenomenaal mooie natuur, maar valt hier voor een zwerfafvalraper wel eer te behalen?
Een nieuwbouwwijk, een winkelcentrum of een parkeerterrein: daar kun je als plandelaar je lol op en kom je nooit met lege handen thuis. Wat dat betreft is een landelijk dorpje andere koek. Zou het er niet dodelijk saai zijn, zo proper als een Zwitsers laboratorium of een straat in Singapore? Welnee. Ook in wat 'Een Pareltje in het Groen' wordt genoemd, kennen ze de visuele vervuiling van Redbull, weggewaaide chipszakken, wegwerpmondmaskers en verdwaalde snoeppapiertjes. Werkeloos is Plandelman dus niet. Maar dan moet hij wel zijn nieuwe buren te snel en te slim af zijn.
Dat zit namelijk zo. Dat de woonomgeving zo ogenschijnlijk keurig toont, komt doordat het stel van twee deuren verderop al sinds jaar en dag korte metten met zwerfafval maakt. Lex met de grijpstok en Marry met haar scherpe blik als copiloot. Vaak heeft zij de dag daarvoor op de fiets al zooi gespot, en weten ze welke route ze die dag gaan lopen. Dan gaan ze een uurtje wandelen, met een plastic zak. Soms verdelen ze de weg. Dan neemt ieder een kant voor zijn of haar rekening.
Wat hen jaren terug aan het plandelen bracht -lang voordat het woord was uitgevonden- was de verkeersweg achter hun huis. "Jezusmina, wat een bende was dat!", verzucht Marry. "Blikjes, flesjes, sigarettenpakjes en andere rotzooi, zo'n beetje in onze achtertuin. Verschrikkelijk." Die weg pakten ze dus als eerste aan. Nu is het slechts een kwestie van bijhouden, wat altijd minder werk is dan een grote schoonmaak.
Ze breidden hun 'werkterrein' uit. Naar het veerpontje, altijd goed voor een oogst. Naar de parkeerplaats van het nabijgelegen restaurant Westerbouwing. Daar was het zo gortig, bijna onbegonnen werk. Toch deden ze het. Marry stapte naar binnen om de eigenaar te informeren -kregen ze spontaan een kop koffie als dank! En nog mooier: die plek kunnen ze sindsdien overslaan, die neemt de horeca-ondernemer voortaan zelf voor zijn rekening. Blijven er genoeg andere plekken over voor Lex en Marry. Met zijn tweetjes zijn ze een goed geoliede schoonmaakploeg. En Plandelman? Die sluit zich graag bij dit montere duo aan. Voor de gezelligheid, maar ook omdat vele handen licht werk maken. Zo wordt dat pareltje nóg mooier.
