Natuurpark Lelystad is altijd leuk, vindt wandelboswachter Ellen Luijks. “Juist nu er nog net geen bladeren aan de bomen zitten, kunnen we dieren extra goed spotten. In dit gebied is altijd iets te zien, zoals wilde zwijnen, wisenten en otters.” Tijd voor een safari in eigen land!
Wandelboswachter Ellen gaat regelmatig met haar dochter Agnes (nu 12 jaar) op avontuur in de Nederlandse natuur. Als auteur van het boek De spannendste wandelroutes met kinderen neemt ze je graag mee op safari in Nederland. Dat gaat ze de komende maanden ook op Wandel.nl doen met haar nieuwe blog. Ontdek de unieke en avontuurlijke natuur in eigen land, waarbij je (klein)kinderen zich absoluut geen moment vervelen. Enne, haar wandeltips zijn minstens zo leuk voor volwassen kinderen!
Wanneer we de parkeerplaats van het natuurpark oprijden, begint de achterbank al te stuiteren. Er wordt uit het raam getuurd of er al dieren te zien zijn, want de verwachtingen zijn hooggespannen. Eenmaal uitgestapt halen we bij het bezoekerscentrum eerst een overzichtskaartje van het gebied.
Het is goed om te weten dat Natuurpark Lelystad geen dierentuin is. Het ontstond ooit omdat Artis graag een aantal dieren in hun natuurlijke leefgebied wilde houden, maar daar was midden in Amsterdam natuurlijk geen plaats voor. Hier in Lelystad vonden ze genoeg ruimte om de dieren zo natuurlijk en wild mogelijk te laten leven. We gaan dus écht op safari, en een waarschuwing vooraf: bij een safari geldt altijd dat de dieren bepalen of je ze ziet. Zet je speurneus dus maar op!
“Ik wil alle dieren zien”, roept Agnes terwijl ze de kaart uit m’n handen grist. “Ohh, wisenten, elanden, wilde zwijnen, hebben ze kleintjes?”, klinkt het vanachter de kaart. We besluiten – nu ze nog vol energie zit – meteen maar naar achteren te wandelen, want de wisenten staan het verst weg. Onderweg komen we langs het prehistorische dorp. “Hebben mensen écht zo geleefd”, vraag Agnes nieuwsgierig.
De Przewalskipaarden en wisenten spelen verstoppertje
De dieren hebben alle vrijheid, dus het duurt wel even voordat we de Przewalskipaarden vinden. Ook de wisenten spelen verstoppertje. Agnes is er op gebrand om ze te zien en we vinden ze in een hoek van hun verblijf. “Wat zijn ze gróót”, zegt ze, terwijl ze, ondanks het hekwerk, toch wat meer op een afstandje blijft.
“En nu op naar de zwijnen”, klinkt het blij. Dat het een eindje lopen is, deert haar niks. Het vooruitzicht dat er weer nieuwe dieren te zien zijn, maakt dat ze er een aardig tempo op na houdt. Dat de zwijnen in aantocht zijn, is voor onze ogen nog niet te zien, maar onze (speur)neus zegt dat we in de buurt komen. De zwijnen wroeten hun hele verblijf om, maar zijn de bezoekers wel gewend en laten zich dan ook uitvoerig zien. “Die is wel heel vies, mama!" Zwijnen vinden het heerlijk om een modderbad te nemen, dan kom ze van de parasieten af die in hun vacht zitten.
Via de Pater Davidsherten sluiten we aan bij het voeren van de otters. De vis smaakt heerlijk, want de otters laten zich er graag voor zien. Maar zien eten, is doen eten, dus dat wordt een tussenstop bij het bezoekerscentrum. “Zijn we nu al terug?”, klinkt het teleurgesteld. “Ik mis nog de elanden, edelherten, moeflons….” Die komen na de lunch.
Na het eten volgen eerst de elanden. Op weg naar de otters hebben we al een stukje van het verblijf gehad, maar niks gevonden. Ook een ommetje langs de rest van het verblijf levert geen eland op, hoe enorm groot deze dieren ook zijn. Het blijft natuur.
De moeflons daarentegen zijn wel goed te zien; ze grazen rustig over de vlakte. De ooievaars klapperen met hun snavels, alsof ze willen laten weten dat ze ook niet vergeten willen worden. Een aantal van deze vogels is hier zo gewend dat ze hier blijven. Vanaf de uitkijkheuvel op het pad door het verblijf, speuren we ook naar de edelherten, die we in de verte weten te ontdekken. Hieraan kun je zien dat de dieren hier in vrijheid mogen leven en dat we écht op safari zijn. Moe maar voldaan wandelen we terug naar de auto. Het was een mooie safaridag!
Hoe oud moet je zijn om een professional te zijn? Vraag liever: hoe jong! De 11-jarige Agnes is al e...
De bomen verkleuren en het is herfstvakantietijd. De perfecte periode om met de kinderen het bos in ...
Wandelen met (jonge) kinderen kan een grote uitdaging zijn. Met deze tips krijg jij jouw kinderen bi...
Voor jonge, stoere onderzoekers valt er heel wat te ontdekken in de natuur. Er komen weer een paar h...
Blije gezichten. Dat is waar hij het voor doet. Jan Willem Vogels is een fervent wandelaar. Zijn fav...
