Arnhem staat bekend om haar mooie stadsparken. Saskia van den Brand liep onlangs een route die haar langs meerdere parken bracht. 'Het leuke aan deze wandeling is dat de parken naadloos in elkaar overlopen', schrijft ze.
Saskia van den Brand is fanatiek wandelaar. Ze schrijft graag over haar belevenissen tijdens de vele wandeltochten die ze maakt.
Arnhem en Nijmegen kunnen elkaar bijna kussen. Toch ken ik de hoofdstad van Gelderland veel minder goed dan de oudste stad van Nederland. Tijd om daar verandering in te brengen en een parkenwandeling te maken.
Direct als ik het centraal station uitloop, begint de route bij park Sonsbeek. Een park is meestal een keer links en een keer rechts, maar dit park scoort douze points. Via allemaal kronkelpaadjes loop ik omhoog en omlaag. Mijn kuiten zijn direct goed opgewarmd na slechts enkele kilometers lopen. Ook de vogels kunnen ervan genieten. De wilde eend kwaakt luidkeels en de mandarijneend is goed zichtbaar met zijn oranje zeiltjes op de rug. De bomen weerspiegelen in het water en de eerste drankjes worden op het terras geserveerd. In het park staan mooie beelden, monumentale panden en kunnen kinderen zich heerlijk uitleven door hard te rennen of tot rust komen bij de hertjes achter de villa. Ik kan er nog veel meer over schrijven, maar ik kan het iedereen aanraden om het te beleven.
Het leuke aan deze wandeling is dat de parken naadloos in elkaar overlopen. Na Sonsbeek volgt Zypendaal. Het park is compleet anders. Soms kijk ik uit over prachtige weilanden met daarin speenkruid en paardenbloemen. Even verderop loop ik tussen de oude bomen en glooiende heuvels. Ik neem net een hap van mijn boterham als ik gefascineerd naar een uitkijktoren kijk. Het is de Belvédèretoren. Ik ben weer even terug in park Sonsbeek. Helaas kan ik de toren nu niet beklimmen, maar de volgende keer zou ik dat zeker willen doen. Gelukkig heb ik nog een paar parken in het verschiet en eentje die ik niet snel zal vergeten is Klarenbeek. De tijd staat hier even stil. Ik droom weg bij de mooie uitzichtpunten en de prachtige boerderijen.
Ik loop nog door meer groene parken, maar die zijn niet zo spectaculair. Jammer genoeg eindigt de route saai, want ik loop langs de spoorweg terug naar het centraal station. Na een paar minuten in de trein, zie ik de Waalbrug. Het uitzicht blijft magnifiek, maar de parken bij Arnhem hebben een plekje in mijn hart gestolen.