Een kletsnatte Warandeloop in Tilburg
Blogger Saskia van den Brand wandelt in weer en wind. Deze herfst bewandelde ze in Tilburg de Warandeloop. ‘De wereld lijkt nu koud en kil, maar genieten van de natuur kan iedere dag’, schrijft ze.
Blogger Saskia van den Brand wandelt in weer en wind. Deze herfst bewandelde ze in Tilburg de Warandeloop. ‘De wereld lijkt nu koud en kil, maar genieten van de natuur kan iedere dag’, schrijft ze.
Ik stap de voordeur uit. Onderweg in de auto komt de zon langzaam op. Om 09.15 kom ik aan bij de universiteit van Tilburg. Vanaf hier loop ik direct het bos in. Ik laat mijn QR code en startbewijs zien. Ik krijg een groen polsbondje van een vrijwilliger van de Warandeloop. De sfeer is ontspannen. Bij de bezoekerstent zie ik lachende gezichten. Veel mensen lopen met familie of met hun wekelijkse wandelgroepje. Langzaam loopt iedereen naar de start. Voor mij staat een vrouw met een prachtige zelfgebreide muts in alle kleuren van de regenboog.
Het is lang geleden dat ik het zo koud heb gehad. Ik sta te trillen op mijn benen. Ik moet even wachten, omdat het startschot nog niet is gelost. Mijn vingers en tenen zijn gevoelloos geworden als ik eindelijk mag vertrekken. Ik banjer door de modder.
De bladeren zijn van de bomen. Op de wandelpaden zie ik veel donkerrode exemplaren. Ze zijn nog heel. Er ligt een laagje dauw op de bladeren. Ik hoor het ritselen onder mijn schoenen. Het is zo nat dat ik steeds uitwijk naar rechts en links om de grote plassen te vermijden. Ik loop over het lichtgroene mos, waarbij ik een zacht verend gevoel onder mijn voeten voel.
Deze wandeling blinkt niet uit in mooie uitzichtpunten. Zestien kilometer loop ik door het bos en het ontwijken van de plassen wordt steeds moeilijker. Geen enkel pad is droog. Sommige paden zijn zwembaden geworden. Ondanks dat ik veel naar beneden kijk is er genoeg te zien. Elke boom is anders. De schors is soms dikker of dunner. Soms is sprake van een afbladderende structuur. Je ziet dan de kloven en groeven. Als je wat langer kijkt dan zie je de mooie structuren en patronen. Een eindje verderop zie ik oranje-gele paddenstoelen groeien tegen de omgevallen bomen en tussen de bladeren.
Het is een wandeling vol met kleur. Ik moet er alleen wat meer moeite voor doen.
De wereld lijkt nu koud en kil, maar genieten van de natuur kan iedere dag. De natuur maakt ons blijer en gezonder. Laten we met elkaar blijven wandelen, want dat maakt ons gelukkig.
Na iets meer dan drie uur word ik met een applaus begroet door enkele vrijwilligers. Ik pak mijn welverdiende medaille. Ik ben blij dat ik dit jaar toch nog mee heb kunnen doen aan een wandelevenement. Op naar een nieuw jaar vol met nieuwe wandelavonturen.