Hoe zou het zijn om een stukje van de Camino te lopen, uit interesse in cultuur, natuur en te stappen in de voetsporen van onze middeleeuwse voorgangers? Dit vroeg Jolanda de Vries aan twee vriendinnen tijdens een wandeling in de Loonse en Drunense Duinen. Het gevolg: een paar weken later stonden ze in Spanje. Jolanda vertelt in deze blog meer over haar ervaringen.
In Santiago de Compostella bezoeken pelgrims het graf van apostel Jacobus, het eindpunt van hun zware tocht. Rond 890 laat Alfons III een grotere kerk bouwen en ontwikkelt zich een nederzetting. Miljoenen mensen uit heel Europa reizen sinds de 11e eeuw te voet of te paard over de Camino naar Santiago de Compostella. De Camino, een verzameling van wegen, is één van Europa’s oudste en meest invloedrijke routes. Via deze routes vindt communicatie plaats en ontmoeten verschillende culturen elkaar. Hier worden kennis, cultuur en kunst uitgewisseld. De Camino die meerdere landen doorkruist is een verkeersweg voor gedachtestromen en mensen. In de loop van de eeuwen kenmerkend geworden met uitgesleten paden door pelgrims uit heel Europa.
Tekst en foto's door: Jolanda de Vries
Op 9 april 2022 was het zo ver, vanaf Schiphol Amsterdam vlogen we naar Santiago de Compostella in Spanje. Met behulp van een expert en wat speurwerk, hebben we ervoor gekozen om het laatste gedeelte van de Camino Frances door de Spaanse binnenlanden te lopen. Camino Frances is dé klassieke route met een unieke sfeer, volgens alle beschrijvingen. Voor mensen die voor het eerst gaan lopen wordt deze route ook aanbevolen. Iets wat we die week zelf hebben ondervonden….
Dirk Aerts schreef in een boek dat de hedendaagse pelgrimage als een spel kan worden beschouwd. Een spel is namelijk een ernstige bezigheid met concentratie en voorbereidingen in een vrije handeling. Ik vond dit een mooie uitspraak, passend bij onze tocht. De reden van de tocht ligt verscholen in de tocht zelf, in dat wat mensen ervaren onderweg en je terugtrekken uit het gewone leven. Je agenda en de dagelijkse rompslomp loslaten. Afstand nemen van de digitale wereld, onthaasten en uit de ratrace stappen. Voor mij persoonlijk om andere culturen te ontmoeten, verhalen te horen en te genieten van de cultuur en natuur.
Op 10 april starten we in Sarria en lopen we naar Portomarin, een tocht van 25 km. We wanen ons direct in een andere tijd en voelen een ander ritme. De route voert langs beekjes over oude keien en met een steeds schijnende zon passeren we middeleeuwse pittoreske dorpjes, begraafplaatsen, heidevelden en weilanden met vee, omheind met muren van keitjes. Het is schilderachtig mooi. Heuvel na heuvel wandelen we het eerste stuk van onze tocht en ondanks de aanwezigheid van andere wandelaars, ervaren we stilte. We stoppen bij een herberg en genieten van een cappuccino, zelfgemaakte taarten en cakes. Het is een prachtige tocht door de natuur met de bloesem vol in de knop. Het laatste stuk splitst de route zich; we krijgen de keuze om over de weg of via het bos te gaan. We kiezen voor het laatste en na een zeer forse daling komen we uit bij de rivier en de imposante brug van Portomarin. Wandelend over de lange brug komen we uit bij een grote stenen trap die ons toegang geeft tot het centrum van het dorp. Nadat we ons hotel hebben opgezocht verblijven we de hele avond in het zeer gezellige centrum met vele pelgrims die elkaar allemaal weten te vinden voor een gesprek of zangpartij.
Regencapes kunnen direct bij ons vertrek van ons hostel aan en na het verlaten van het prachtige dorp Portomarin wacht er een erg steil en onverhard weggetje op ons. Het is een zware route vandaag met veel hoogte stijgingen en forse dalingen. Een kleine autentieke herberg, waar de koeien de weg oversteken, nodigt ons uit voor een broodje, het is gelukkig even droog. Een zware tocht vandaag met veel regen brengt ons na 7 en een half uur lopen in Palas de Rei. “Versleten” zoeken we na 27,1 km in het dorp ons hotel en bezoeken we om 19:00 uur de pelgim-mis in de kleine Romaanse kerk. We sluiten de dag af met een grote pan paella met rode wijn en vallen zalig in slaap.
We verlaten Palas de Rei. Na een ontbijt bij Casa Curro, een klein tentje vol met wandelaars, lopen we via een nauw straatje en met onze regencapes al aan, het dorp uit. We passeren een romaans kerkje waar we een sello stamp halen, dat is een stempel in ons credencial/pelgrims paspoort. We nemen de tijd het kerkje te bekijken en via boerenhoeves zetten we onze tocht door de natuur door. Na 6.5 km maken we de eerste stop en is het zonnetje een beetje gaan schijnen. We genieten in de tuin van een herberg van een cappuccino en zetten de tocht voort...
We passeren een prachtige oude brug en wandelen door een klein mooi dorpje met herbergen, boerderijtjes en een kerkje. We wanen ons in de middeleeuwen. We passeren Melida en wandelen weer alleen de Camino. Goed op de markeringen letten, want fout lopen zou vervelend zijn. We wandelen door eucalyptus- en eikenbossen en komen uit bij de prachtig oude brug van Rio Boente. Hier lunchen we met andere pelgrims en genieten we van een bocadillo de lomo. We arriveren in Arzua na 30 km wandelen. Wat een dag en onvergetelijke tocht; de indrukwekkende sprookjesbossen, middeleeuwse dorpjes, beekjes, de groene heuvels en de bezoekjes aan de Romaanse kerkjes hebben ons stil laten staan bij de Spaanse cultuur en onze dierbaren die we missen.
Helaas vandaag door alle regenval van de afgelopen dagen een modderige tocht. We dwalen over karresporen en landweggetjes naar bossen die zo uit een scene van Lord of the Rings zouden komen. Het is weer sprookjesachtig mooi! Afwisselende route vandaag met verharde en onverharde wegen door dorpjes en bossen en langs prachtige herbergen. De route voert ons naar verschillende heuveltoppen. Heerlijke lunch met spaghetti in een iets te modern restaurantje voor de Camino, maar de maaltijd was zalig! De bekende herberg, waar iedereen een notitie op zijn fles bier achterlaat, hebben we natuurlijk ook kort bezocht. Vandaag vonden we het een, ondanks de vele modderpaden, makkelijke route. We liepen in een stevig tempo en na 21,8 km bereikten we Pedrouzo. Een lief pension met een zalige tuin was de overnachting voor vannacht. Na het inchecken, het bezoeken van de kerk hebben we in een herberg naast de kerk tapas gegeten.
Iets te enthousiast met onze korte broeken in de koude vroege ochtend het pension verlaten op weg naar ons eindpunt. Door bossen en slingerend door de dorpjes, langs de luchthaven bereiken we een groot park op een heuvel met het uitzicht op Santiago De Compostella. We strijken neer in het park Monte Gozo en besluiten om de laatste 7,5 km uit te stellen. We nemen een uitgebreide lunch met een glas Tinto Verano en realiseren ons dat deze geweldige wandel tocht er bijna op zit.
Na de lunch zetten we de daling naar de stad in. Het is wennen om te lopen in de drukte van de stad en we zijn onze markeringen kwijt. Op de grond in de tegels staan schelpen en dat is de markering die we nu moeten gaan volgen. We komen in het oude centrum en via Azabacheria komen we op het Praza de Immaculada waar de prachtige kathedraal zich bevind. We hebben ons eindpunt bereikt en strijken neer midden op het plein. De wandeling naar Santiago zit er op, maar we hebben nog twee dagen de tijd om deze prachtige stad te bezoeken. Een stadswandeling, het ophalen van de oorkonde en het bijwonen van de pelgrims mis zijn de laatste leuke activiteiten op ons programma. Omdat we in het paasweekend in de stad verblijven hebben we het geluk processie tochten te mogen bewonderen.
Na een heerlijke week vliegen we moe maar zeer voldaan terug gaan Nederland! Het was een onvergetelijk mooie tocht!
